Begeleiding
persoon met verlamming
Mimetherapie is een behandelmethode, gericht op het optimaal herstel van restverschijnselen na een perifere aangezichtsverlamming of post-operatief. De patiënt leert hierbij controle te krijgen over de bewegingen van de aangezichtsspieren tijdens gelaatsuitdrukkingen, praten, eten en drinken. (Beurkens, 2003). De basis van de therapie is ontspanning om de doorbloeding te bevorderen en zich bewuster te worden van de aangezichtsspieren.
​
De therapie is vooral aangewezen wanneer de zenuw zich langzaam of gedeeltelijk herstelt. Voorbeelden van restverschijnselen, die via mimetherapie worden aangepakt, zijn een asymmetrisch gezicht (vb. afhangende mondhoek), te weinig of te veel spanning in de gelaatsspieren, verminderde bewegingsmogelijkheden van de spieren (vb.: onvolledige oogsluiting), synkinesen (pathologisch meebewegen vb. bij het tuiten van de lippen wordt de oogspleet nauwer),... Ondanks dat de therapie pas start zodra u een kleine beweging merkt aan de aangedane kant, is het toch zinvol om in de bewegingsloze fase naar de mimetherapeut te gaan voor uitleg, advies en het aanleren van massageoefeningen.
Daar de verlamming van het aangezicht een enorme impact heeft op het functioneren en het eigen zelfbeeld, is het belangrijk om zijn of haar omgeving hierover te informeren en te adviseren zodat ze deze persoon optimaal kunnen begeleiden. Er wordt een folder meegegeven met uitleg en adviezen.
Om het herstel te optimaliseren, is het noodzakelijk dat u de oefeningen thuis regelmatig oefent. Deze worden steeds samen besproken. De omgeving kan de patiënt hierin ondersteunen. Ook het sociale en emotioneel aspect mag niet over het hoofd gezien worden. Moedig de persoon met de verlamming aan om het sociale contact zoveel mogelijk te behouden en dagelijkse activiteiten zo snel mogelijk te hervatten.